«Όποιος έχει παιδιά 15 χρονών µπορεί να τους πει ότι... στα 30 τους η Ελλάδα θα προχωρεί δυναµικά…» (Δήλωση του Τομάζο Σκιόπα, συμβούλου του Γ. Παπανδρέου, 29/11/10, Ελληνοαµερικανικό Εµπορικό Επιµελητήριο)
«Εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι» (Λαϊκή παροιμία)
Αν προσπαθήσει κανείς να συνοψίσει όλες τις εξελίξεις του τελευταίου χρόνου μόνο με μορφή ανεμοστρόβιλου μπορεί να τις παρομοιώσει. Ένας ανεμοστρόβιλος που σάρωσε στο πέρασμά του κεκτημένα, βεβαιότητες, όνειρα απατηλά… Το χειρότερο είναι πως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως φταίμε εμείς που χτίσαμε στο μάτι του κυκλώνα. Ευτυχώς τα τελευταία γεγονότα με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων αλλά και την υπαγωγή και των άλλων χωρών στο ΔΝΤ, έρχονται να αποδείξουν και στους πιο δύσπιστους ή αφελείς ότι όλη η ιστορία δεν είναι παρά το πρόσχημα για να προχωρήσει η καπιταλιστική αναδιάρθρωση μέσα από την αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Με την εξάλειψη δηλαδή όλων των κατακτήσεων των εργαζομένων από την γέννηση του καπιταλισμού έως τώρα.
Η επέμβαση της τρόικας στην Ελλάδα θέτει κατά τη γνώμη μας μια διαχωριστική γραμμή. Απ ’ τη μια τοποθετούνται όσοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα του Μνημονίου, άρα μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον (σε 15 χρόνια σύμφωνα με τους συμβούλους του πρωθυπουργού) και απ ’την άλλη όσοι θεωρούν ότι το Μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος, αλλά αιτία πολέμου για την κοινωνία απέναντι στις επιλογές αυτές.
Με το σκεπτικό αυτό πρέπει να τοποθετηθούμε και για τις εκλογές του Σωματείου μας στις 14/12. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε: Θέλουμε μια ΕΛΜΕ που θεωρεί αναγκαιότητα τα μέτρα της τρόικας και την πορεία της χώρας; Μια ΕΛΜΕ που παλεύει να περισώσει τα ψίχουλα απ ’τα ξεροκόμματα ή μια ΕΛΜΕ που πιστεύει ότι η κοινωνία και οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους ανεπηρέαστοι από «αναγκαιότητες» και εξαρτήσεις;
Φέτος οι εκλογές στο Σωματείο μας απαιτούν καθαρή πολιτική τοποθέτηση από ποτέ. Θέλουμε συνδικαλισμό «μυστικής διαβούλευσης» ή μαχητικό και ακηδεμόνευτο; Θεωρούμε αναγκαίο να «βάλουμε πλάτη» ή να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στα χειρότερα που έρχονται;
Για μας τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Μόνη διέξοδος είναι η αυτο-οργάνωση των αγώνων μας, η ρήξη με τα φερέφωνα της κυβερνητικής πολιτικής, η ρήξη με τις δυνάμεις της διγλωσσίας και της υποκρισίας. Σ’ αυτό τον δρόμο σε περιμένουμε.
ΣΤΙΣ 14/12 ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΑΣ,
ΣΤΙΣ 15/12 ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.
