Μια επίκαιρη συνέντευξη του Γ. Κιούση "ΕΛΕΥΘΡΟΤΥΠΙΑ", με τον καθηγητή Εργατικού Δκαίου Αρι Καζάκο.
Το μέλλον των εργασιακών σχέσεων, αν οι άνθρωποι μείνουν στην παθητικότητα και την καταστολή, είναι δυσοίωνο. Αντί για εργατοδικαιική προστασία και κοινωνικά δικαιώματα θα έχει πολλή ξηρασία, πολλή ψευδοανεξάρτητη εργασία, γενικευμένο καθεστώς επισφαλών, κακοπληρωμένων και, εντέλει, τοξικών εργασιακών σχέσεων. Η εποχή μας δεν είναι μια εποχή κοινωνικής ειρήνης, είναι μια εποχή μεγάλης κοινωνικής βίας, άλογης βίας, και επιβολής μιας πνευματικής και διανοητικής καταστολής. Αυτό το βλέπετε ανάγλυφο στις αναξιοπρεπείς, επισφαλείς και τοξικές εργασιακές σχέσεις με «συμβάσεις - σκουπίδια». Το βλέπετε και στην παθητικότητα των ανθρώπων».
Εδώ και χρόνια είναι κυρίαρχη η αντιπαλότητα που επικρατεί στους κόλπους του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν είναι «πολυτέλεια» για το συνδικαλιστικό κίνημα ο αλληλοσπαραγμός;
«Αυτό που εσείς λέτε, κομψά, "πολυτέλεια" εγώ το ονομάζω καταστρεπτικό! Ο de facto κατακερματισμός συνδικαλιστικών δυνάμεων, οι χωριστές δράσεις, πορείες και συγκεντρώσεις είναι κάτι παραπάνω από λάθος, είναι έγκλημα! …..Η οργανωτική ενότητα είναι μια αυταξία ακριβή, όπως φαίνεται ιδίως σε καιρούς κρίσης όπως οι δικοί μας».
Έχετε πει πως οι ήττες που που υφίστανται τα συνδικάτα δεν οφείλονται μόνο στην κρίση αξιοπιστίας που περνούν, αλλά και στο γεγονός ότι ο αντίπαλος είαναι ισχυρότερος. Τι γίνεται με τις μάχες; Δίνονται σκληρές μάχες από την πλευρά του συνδικαλιστικού κινήματος;
«Είναι, πράγματι, πεποίθησή μου ότι ο αντίπαλος ήταν και εξακολουθεί να είναι ισχυρότερος. Το κεφάλαιο, με όλες τις μετωνυμίες ή τα ψευδώνυμά του, είναι πανίσχυρο, εκμεταλλευόμενο και την τεράστια προωθητική και ανανεωτική δύναμη που διαθέτει σε πολλά πεδία. Δείτε ποιοι είναι οι "παίκτες" στην παγκόσμια πολιτική και οικονομία, για να κρίνετε. Αλλά, εν πολλοίς, ο αντίπαλος είναι δυνατότερος εξαιτίας των δικών μας αδυναμιών, γιατί οι άνθρωποι βρίσκονται σε καταστολή ή έχουν υποστεί ένα είδος λοβοτομής. Δείτε τώρα αυτούς που παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, στις συνθήκες αυτής της τρομερής οικονομικής κρίσης της παγκοσμιοποίησης, μιας κρίσης που, ας μην ξεγελιόμαστε, είναι κυρίως πολιτική. Δείτε τους πώς αντιδρούν και ποια πολιτικά μέτρα παίρνουν! Τους θεωρείτε ακόμη ικανούς διαχειριστές; Θέλει ιδιαίτερες διαχειριστικές, οικονομικές και πολιτικές ικανότητες για να επιρρίψεις τα βάρη της κρίσης στους ώμους των αδυνάτων;»
Το συνδικαλιστικό κίνημα άλλοτε δίνει και άλλοτε δεν δίνει σκληρές μάχες;
«Βέβαια. Αυτό όμως δεν είναι μόνο θέμα συνδικαλιστικών προθέσεων και γραμμών ή επάρκειας, γενικά. Η κατάσταση των ανθρώπων, όπως σας την περιέγραψα λίγο πριν, είναι αυτό που συχνά, όχι πάντοτε, επικαθορίζει τη συνδικαλιστική ετοιμότητα. Όταν τόσο πολλοί ασκούν το «θεμελιώδες δικαίωμά τους στο φόβο», μήπως χάσουν τη δουλειά τους ή, χειρότερα, τη βολή τους, κανένα συνδικάτο δεν μπορεί να σχεδιάζει και να εκτελεί εν κενώ. Δείτε πόσο απογοητευτικά είναι τα ποσοστά συμμετοχής σε κάποιες απεργίες, ακόμη και κραταιών συνδικάτων! Δείτε από την άλλη πλευρά τις τεράστιες κινητοποιήσεις κατά του πολέμου στο Ιράκ ή τις εκπληκτικές πολιτικές απεργίες διαμαρτυρίας κατά των διαφόρων σχεδίων "μεταρρύθμισης" της κοινωνικής ασφάλισης».
Εκτιμάτε ότι σήμερα η συνδικαλιστική δράση και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις υφίστανται πόλεμο από οργανωμένα εργοδοτικά συμφέροντα;
«Η ερώτησή σας μου στενεύει λίγο το πεδίο θέασης. Γιατί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι εργαζόμενοι, γενικά, υφίστανται τον πόλεμο οργανωμένων εργοδοτικών συμφερόντων που είναι κυρίαρχα στον κόσμο και εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα, και κυρίως το πολιτικό. Αυτό που προσπαθώ να πω και να υποστηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις είναι ότι πρέπει να πολιτικοποιήσουμε την όλη συζήτηση. Ο,τι συμβαίνει στους ανθρώπους σήμερα δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων αντικειμενικών και απαρασάλευτων οικονομικών νόμων αλλά πολιτικών επιλογών. Αντιστοίχως, οι ευθύνες (και εννοώ ευθύνες όλων μας, ακόμη και λόγω δικών μας παραλείψεων) είναι κυρίως πολιτικές και όχι, όπως εντέχνως προβάλλεται από πολλές πλευρές, ευθύνες άπληστων τραπεζιτών και golden boys. Χρησιμοποιούν την παγκόσμια οικονομική κρίση σαν πλυντήριο πολιτικών ευθυνών».
Πώς βλέπετε το μέλλον των εργασιακών σχέσεων; Μοιάζει δυσοίωνο; Η φετινή παγκόσμια ύφεση επιτείνει την κατάσταση;
«Αυτού του είδους η αγορά που γνωρίσαμε τα τελευταία 25 χρόνια, ένα αληθινό φαρ-ουέστ κοινωνικών σχέσεων, το δείχνει καθαρά: Η αγορά δεν έχει εσωτερική συνάφεια με τη δημοκρατία. Δείτε για παράδειγμα τη "δημοκρατία" της Χιλής του Πινοσέτ και της Κίνας, σε καθεστώς "ελεύθερης" αγοράς στήθηκε. Αντίθετα, συνάφεια με τη δημοκρατία -και μάλιστα ισχυρή- έχει η ευημερία που γνώρισαν οι δυτικές κοινωνίες μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ούτε αυτή η λειψή, με πολλά ολιγαρχικά στοιχεία και παρ' όλα αυτά ακριβή μεταπολεμική δημοκρατία, θα αντέξει σε μια κατάσταση ανθρώπων που θα έχουν αναξιοπρεπή δουλειά και ζωή. Ομως ο Δήμος των Ελλήνων, ο Δήμος εδώ και αλλού, κάποια στιγμή θα μιλήσει σε πρώτο πρόσωπο. Ας το καταλάβουμε καλά: "Οι μεγάλοι μάς φαίνονται μεγάλοι μόνο και μόνο γιατί είμαστε πεσμένοι στα γόνατα. Ας σηκωθούμε όρθιοι!"»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου