ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ (2)

Στην πρόσφατη απολογιστική συνέλευση της ΕΛΜΕ Βοιωτίας (28/4/2009-14ο συνέδριο ΟΛΜΕ) διανεμήθηκε μεταξύ των άλλων και το πρόγραμμα παιδείας του ΠΑΣΟΚ, το οποίο από τους ομιλητές της ΠΑΣΚ παρουσιάστηκε σαν το ευαγγέλιο, που άμα τη εφαρμογή του και ως δια μαγείας θα αναβαθμιστεί αυτόματα το σχολείο, ο εκπαιδευτικός και το έργο του.
Στο πρώτο και αυτόματο ερώτημα, ποια ήταν η κατάσταση στο σχολείο και ο ρόλος του εκπαιδευτικού επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, την απάντηση δίνει ο Πέτρος Ευθυμίου που εύστοχα (και προφητικά για τον ίδιο) το 1988 στο έντυπο της ΟΛΜΕ σημείωνε: «ποτέ δεν υπήρξε εποχή στην ελληνική κοινωνία που ο ρόλος του εκπαιδευτικού ως κοινωνικού πρότυπου να έχει εξαφανιστεί, να έχει υποβαθμιστεί η κοινωνική του παρουσία όχι μόνο ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης του εκπαιδευτικού έργου, αλλά και ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης του ρόλου του κρατικού υπαλλήλου, ο οποίος συντριπτικά του αναγνωρίζεται, οικονομικά του αποδίδεται και ιδεολογικά του προσάπτεται».
Αφήνοντας τον Ευθυμίου που αυτοακυρώθηκε, θα επιχειρήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε ένα ζήτημα που εμφατικά επαν-εισάγεται από το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμα παιδείας και αφορά στην ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ.
Επανερχόμενοι και υπενθυμίζοντας τις κοινές κατευθύνσεις των προγραμμάτων παιδείας (συνθήκη Μπολόνιας) των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα πλαίσια της ευρωπαϊκής σύγκλισης –εναρμόνισης, θεωρούμε σκόπιμο να διατυπώσουμε κάποιες αρχικές σκέψεις και ορισμένα σχετικά ερωτήματα.
Καθώς ο όρος αξιολόγηση σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους, πρέπει καταρχήν να απαντήσουμε στο ερώτημα τι είναι αξιολόγηση;
Σύμφωνα με τον Μαυρογιώργο θα μπορούσαμε να ορίσουμε την αξιολόγηση ως τη συστηματική διαδικασία με την οποία αποδίδουμε ορισμένη αξία (ποσοτική ή ποιοτική) σε ένα αντικείμενο, μέσο, αποτέλεσμα, πρόσωπο, εφαρμόζοντας συγκεκριμένα κριτήρια και μεθοδολογία.
Ήδη από τον ορισμό, όπως καταλαβαίνει κανείς, προκύπτουν αρκετά σημαντικά ερωτήματα που θα πρέπει να συζητηθούν, όπως:

• ποιος «αποδίδει αξία»;
• με ποια κριτήρια;
• με τι μεθοδολογία;
• και κυρίως με ποιο σκοπό;
• την ενίσχυση του εκπαιδευτικού και του σχολείου, ή το φόρτωμα της σημερινής κατάντιας στις πλάτες των εκπαιδευτικών, ώστε να δικαιολογηθούν ακόμη μεγαλύτερες περικοπές δαπανών για την δημόσια εκπαίδευση;

Είναι σαφές πως οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά διαμορφώνουν τις διαφορετικές προσεγγίσεις για την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, οι οποίες με τη σειρά τους διαμορφώνονται από διαφορετικές πολιτικές προθέσεις και ιδεολογικές αφετηρίες.

Αλήθεια, ποιες είναι οι πολιτικές προθέσεις και κυρίως οι ιδεολογικές αφετηρίες της υπεύθυνης του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία κας Άννας Διαμαντοπούλου και κυρίως του προέδρου κου Παπανδρέου, που από την εποχή που ήταν υπουργός παιδείας, συνδιαμόρφωσε με τον ΟΟΣΑ τις βασικές κατευθύνσεις για την παιδεία που εφαρμόζονται ως σήμερα:

• ΣΠΑΣΙΜΟ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑΣ
• ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΝΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
• ΕΛΑΧΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
• ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΤΑ, (εφ. Βήμα 2-7-1995, πρακτικά βουλής σχ.ν. «Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας κ.α.» ν.2327/95 Ιούλιος 1995).

Λεπτομερέστερα για αυτό το γεγονός (ΟΟΣΑ) θα επανέλθουμε, όπως και για το πρόγραμμα παιδείας.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Παιδεία και εκπαίδευση όχι μόνον δεν είναι έννοιες ταυτόσημες αλλά μπορούμε να πούμε, με βεβαιότητα, ότι η δεύτερη αντιτίθεται στο πνεύμα της πρώτης με τον πλέον επιζήμιο τρόπο.
ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ χειρίζεται το πληκτρολόγιο με το λεγόμενο «τυφλό σύστημα» ξέρει πως το είδος αυτό της μηχανικής ταχύτητας κάθε άλλο παρά βελτιώνει το περιεχόμενο των όσων γράφονται. Τυφλά συστήματα, αυτόματοι πιλότοι, εξαρτημένα ανακλαστικά, κυκλώματα και ανάδραση, multiple choices, τεστ και κουίζ, δημοσκοπήσεις και κληρωτίδες, στατιστική και παιχνίδια εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, μια ολόκληρη καινούργια αντίληψη για τη σχέση του υποκειμένου με τη σκέψη επιβάλλεται στους υποψήφιους πολίτες ήδη απ' την πρώτη Δημοτικού. Το σχολείο, σήμερα, συμβάλλει πρωτίστως στην επίσπευση της συγχώνευσης ανθρώπου και μηχανής.
ΗΔΗ, το να εκπαιδεύεσαι στη χρήση υπολογιστών μειώνει την ικανότητα της σκέψης να υπολογίζει τις συνέπειες των πράξεων που τη συνοδεύουν. Αναθέτοντας τη σκέψη στις συσκευές της τεχνητής νοημοσύνης ή έστω σε μοντέλα εκμάθησης που μιμούνται τον άψυχο, χονδροειδή χαρακτήρα της, παραιτηθήκαμε απ' το δικαίωμα να σκεφτόμαστε. Η παραπάνω διαπίστωση επαληθεύεται μεγαλοπρεπώς στις απλουστεύσεις, μέσω των οποίων τα παιδιά διδάσκονται αυτό που ονομάζουμε «ύλη» των μαθημάτων. Ο,τι αποτελούσε κάποτε τη μάθηση, δηλαδή την ηθική και λογική εξοικείωση με τη σημασία του μαθήματος, γίνεται τώρα το υλικό της, η ανακυκλούμενη πρώτη ύλη ενός προϊόντος που παράγεται, όπως όλα τα προϊόντα, μόνον και μόνον για να εισαχθεί στην κυκλοφορία, εντελώς ανεξάρτητα απ' την ποιοτική του σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες. ΕΤΣΙ, το περιλάλητο μάθημα θρησκευτικών μπορεί να θεωρηθεί σαν το μοντέλο όλων των μαθημάτων: η κοινωνία το βλέπει με συμπάθεια και, συνάμα, το περιφρονεί, ενώ κανένας δεν μπορεί να το καταργήσει, ακριβώς επειδή, κατ' ουσίαν, έχει ήδη καταργηθεί. Αντιπροσωπεύει το ερείπιο που άφησαν πίσω τους αφ' ενός ο προτεσταντικός πουριτανισμός και τα κατηχητικά που δίδασκαν επί δεκαετίες την Ορθοδοξία σαν να επρόκειτο για κώδικα αγνότητας, αφ' ετέρου η κατάρρευση του κοινωνικού μας δεσμού με τις πνευματικές έννοιες, εξαιτίας της οποίας, για παράδειγμα, το Πάσχα είναι, πια, οτιδήποτε εκτός από γιορτή πένθους και χαράς. Κάνοντας έκκληση για την «αναβάθμιση» του μαθήματος, ο Αρχιεπίσκοπος, σίγουρα απείρως ευφυέστερος απ' τους προκατόχους του, ξεχνάει ωστόσο ότι η πραγματικότητα στην οποία το μάθημα αντιστοιχεί είναι αυτή καθεαυτήν εγκαταλελειμμένη από κάθε πνευματικότητα. Μοιάζει με το να θέλεις να ενισχύσεις τη διδασκαλία του μαθήματος της ζωγραφικής σ' έναν κόσμο τυφλών.
του Ε. Αρανίτση από την Ελευθεροτυπία (25/4/2009)

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΓΚΑΜΑ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΤΕΧΝΟΥΣ

Παρότι ζούμε την περίοδο των «ισχνών αγελάδων» στην τέχνη, το θέρος μας επιφυλάσσει μερικές ευχάριστες εκθεσιακές εκπλήξεις. Από τα σχέδια του σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι μέχρι ένα πρωτότυπο εικαστικό αφιέρωμα στη σκιά και από τα έργα του σουρεαλιστή Paul Delvaux μέχρι τις εγκαταστάσεις του Νεοϋορκέζου Matthew Barney, το καλοκαίρι του 2009 έχει μεγάλη γκάμα επιλογών για τους φιλότεχνους. Στις σημαντικές διοργανώσεις, προσθέστε και τις Μπιενάλε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη που φέρνουν στη χώρα μας τη δουλειά εκατοντάδων ξένων καλλιτεχνών.

Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Θεοχαράκη

• Ονειρα και Εμμονές 05/06 - 20/09/09
• Στη Δυναμική της Εικόνας, 05/06- 20/09/09

Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

• Heart in Heart, Η Συλλογή, 11/06 - 4/10 2009
• Γιώργος Δρίβας, Ατομική, 11/06 - 4/10 2009
• Διευρυμένες Οικολογίες - Προσεγγίσεις σε μια εποχή κρίσης, 11/06 - 4/10 2009

Εθνική Πινακοθήκη

• Aναδρομική Αχ. Δρούγκα, 29/04 - 31/08/09
• Μουσείο Μπενάκη, Κτίριο Πειραιώς
• Υμνος στη Σκιά, 23/05 – 26/07/09
• Γιώργος Ξένος. Ατομική, 10/06 - 26/07/09
• Κλέων Κραντονέλλης, 17/06 - 26/07/09

Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

• Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2009, 14/05 - 30/09/09Έκθεση φωτογραφίας του Thomas Struth 16/06 - 14/09/09

το πλήρες κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφ.ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (18/4/2009)

ΑΦΙΣΣΑ ΓΙΑ ΤΟ 14Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΛΜΕ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 14Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Την Τρίτη 28 Απριλίου 2009 και ώρα 9.30΄ στο Συνεδριακό Κέντρο της Κρύας στη Λιβαδειά θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Βοιωτίας,με θέματα:
1. τον απολογισμό του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ
2. και τον ορισμό εφορευτικών επιτροπών

Την Δευτέρα 11 Μαΐου 2009 από τις 9.00΄ - ως τις 17.00΄ θα γίνουν Εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων της ΕΛΜΕ Βοιωτίας για το 14ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ:

• Λιβαδειά στο 3ο Γυμνάσιο Λιβαδειάς
• Θήβα στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας

Για την συνέλευση έχει εξασφαλιστεί συνδικαλιστική άδεια.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΜΕ ΥΦ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ, 6-4-09

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 6-4-09, συνάντηση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ με
τον Υφυπουργό Παιδείας κ. Ανδρέα Λυκουρέντζο προκειμένου να δοθούν
απαντήσεις από την πλευρά του ΥΠΕΠΘ στα αιτήματα που έχει θέσει η ΟΛΜΕ και
στη νέα πολιτική ηγεσία.
Κατά τη συνάντηση δεν δόθηκε από την πλευρά του κ. Υφυπουργού καμία
απάντηση ούτε καν έγινε αναφορά στα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης και των
εκπαιδευτικών (υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, οικονομική αναβάθμιση
εκπαιδευτικών, καθιέρωση 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, κατάργηση της
βάσης του «10», ουσιαστική στήριξη της ΤΕΕ κ.λπ.).
Ο Υφυπουργός Παιδείας, απαντώντας στα αιτήματα της ομοσπονδίας μας,
αναφέρθηκε στην πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας να
καθιερώσει από το Σεπτέμβρη ετήσια επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, να μειώσει
τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα στους 25 κατά ανώνατο όριο, στη σύσταση
επιτροπής για τις υπηρεσιακές μεταβολές των εκπαιδευτικών, στην αλλαγή του
τρόπου διορισμού των εκπαιδευτικών στην Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη (θα γίνεται
πλέον από τους πίνακες αναπληρωτών-ωρομισθίων), και στη θεσμοθέτηση
πρακτικής άσκησης των μαθητών των ΕΠΑΛ.
Ο Υφυπουργός παιδείας διευκρίνησε ότι η υλοποίηση πολλών από τα
παραπάνω θα εξαρτηθεί από το εάν θα συμφωνήσει και το Υπουργείο Οικονομικών
και Οικονομίας.
Πιο συγκεκριμένα, ο Υφυπουργός Παιδείας ανέφερε τα εξής:
Για την επιμόρφωση:
Θα κατατεθεί μετά το Πάσχο ν/σχ για την επιμόρφωση που θα περιλαμβάνει
την αναβάθμιση και τη νέα οργάνωση του ΟΕΠΕΚ. Θα χρηματοδοτηθεί η ετήσια
επιμόρφωση από τα κοινοτικά κονδύλια από το 2009 έως το 2014. Όσο για την
πρόσληψη αναπληρωτών για να απαλλάσονται από τα διδακτικά καθήκοντα οι
επομορφούμενοι εκπαιδευτικοί, επιφυλάχθηκε να απαντήσει, ανάλογα με την
απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών.
Για τη μείωση μαθητών ανά τμήμα:
Αναφέρθηκε στην πρόθεση του Υποργείου Παιδείας να προχωρήσει στη
μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα στους 25 και στη μείωση της αναλογίας
μαθητών ανά καθηγητή στα εργαστήρια, υπό την αίρεση της τελικής έγρισης του
Υπουργείου Οικονομικών.
Για τις υπηρεσιακές μεταβολές:
Συγκροτήθηκε επιτροπή του ΥΠΕΠΘ με τη συμμετοχή της ΟΛΜΕ για
προταθούν οι αναγκαίες αλλαγές στα ΠΔ 50/96 και 100/97 (υπηρεσιακές μεταβολές,
μεταθέσεις, αποσπάσεις, κ.λπ.) με δίμηνο χρονικό ορίζοντα.
Για την ΠΔΣ:
Θα προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση το επόμενο διάστημα και οι
προσλήψεις θα γίνονται από τους πίνακες των αναπληρωτών και ωρομίσθιων.
Οικονομικές εκκρεμότητες:
Για τα οφειλόμενα ποσά σε ωρομίσθιους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς,
ανέφερε ότι βρίσκονται στη διαδικασία για την έκδοση ενταλμάτων.
Για την ΤΕΕ:
Θα προωθήσουν πριν τη νέα χρονιά νομοθετικές ρυθμίσεις για την
Επαγγελματική Εκπαίδευση. Θα προβλέπεται η θεσμοθέτηση πρακτικής άσκησης και
διπλωματικής εργασίας των μαθητών των ΕΠΑΛ.
Για τους υποδιευθυντές σχολείων:
Διατύπωσε την πρόθεση του ΥΠΕΠΘ να θεσμοθετηθεί η τοποθέτηση των
υποδιευθυντών στα σχολεία ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών και όχι των
τμημάτων που έχουν (1 υποδιευθυντής από 101 – 200 μαθητές, 2 υποδιευθυντές από
251 – 400 μαθητές και πιθανόν να τοποθετηθούν τρεις (3) για πάνω από 400 μαθητές).
Επιλογή στελεχών εκπαίδευσης:
Να γίνει διάλογος για ένα νέο πιο αντικειμενικό σύστημα επιλογής στελεχών.
Αναφέρθηκε, τέλος, στη δυνατότητα μετατάξεων από άλλα Υπουργεία σε
διοικητικές θέσεις των υπηρεσιών του ΥΠΕΠΘ, για την αξιοποίηση του γενικότερου
συστήματος του Υπουργείου Οικονμικών για τη μισθοδοσία των εκπαιδευτικών, στη
διεξαγωγή διαγωνισμού ΑΣΕΠ για τις τεχνικές ειδικότητες το Μάϊο, κ.λπ.
Τέλος, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ έθεσε ξανά το θέμα της αναγκαιότητας αλλαγής
του πλαισίου των Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων από τη νέα χρονιά και
ζήτησε άμεσα συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, προκειμένου νααποφασιστούν αυτές οι αλλαγές.

ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΕΩΣ ΚΑΙ 87,5% ΣΤΑ ΔΙΔΑΚΤΡΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ

Αυξήσεις που αγγίζουν ακόμη και το 87,5% έχουν επιβάλει σε χιλιάδες γονείς οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων για την σχολική περίοδο 2009-2010.
Οι προκλητικές, εν μέσω οικονομικής κρίσης, αυξήσεις προκύπτουν από τους τιμοκαταλόγους που έχουν υποβάλει οι σχολάρχες στο υπουργείο Ανάπτυξης και αφορούν στις “απελευθερωμένες” τάξεις (νηπιαγωγείο, πρώτη δημοτικού και πρώτη γυμνασίου).
Οι ανατιμήσεις γίνονται στην ουσία “ελέω” υπουργείου Ανάπτυξης, καθώς, πριν από λίγους μήνες, η πολιτική ηγεσία κατάργησε με αγορανομική διάταξη την υποχρέωση των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων να υποβάλλουν κοστολογικά στοιχεία στις αρμόδιες υπηρεσίες, πρακτική που εφαρμόζεται σε άλλες επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, από τα 61 νηπιαγωγεία του νομού Αττικής τα 26 έχουν κάνει αυξήσεις άνω του 10% σε σχέση με την περσινή σχολική περίοδο, εκ των οποίων τέσσερα έχουν επιβάλει υπερβολικές ανατιμήσεις (σε αυτά περιλαμβάνεται και η μεγαλύτερη αύξηση του 87,5%). Αντίστοιχα μεγάλες είναι οι ανατιμήσεις και σε ιδιωτικά σχολεία για την πρώτη δημοτικού που κυμαίνονται σε 28 από τα 86 εκπαιδευτήρια από 10% έως 60% Από 10% έως 48,37% διαμορφώνονται οι αυξήσεις στα δίδακτρα της πρώτης γυμνασίου σε 14 από τα 61 ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.Οι τιμές αυτές αφορούν ακόμη και σε εκπαιδευτήρια που βρίσκονται σε πιο “λαϊκές” συνοικίες και, σε κάθε περίπτωση, τα ιδιωτικά σχολεία και κυρίως τα νηπιαγωγεία αποτελούν, αν και δαπανηρή, την πιο πρόσφορη λύση για πολλές μικρομεσαίες οικογένειες, στις οποίες εργάζονται και οι δύο γονείς.

Η ΑΥΓΗ 22/4/2009

ΑΝΟΙΞΕ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΨΗΦΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Υλικό προσβάσιμο σε όλους.
Ελεύθερη πρόσβαση σε χιλιάδες τίτλους βιβλίων, σπάνια χειρόγραφα, χάρτες και ηχητικά ντοκουμέντα προσφέρει η Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της UNESCO, που άνοιξε τις διαδικτυακές της πύλες στις 21 Απριλίου.
Στο σπάνιο αρχειακό υλικό περιλαμβάνονται το χειρόγραφο της Βίβλου του Διαβόλου που χρονολογείται τον 13ο αιώνα και το αρχαίο ιαπωνικό μυθιστόρημα "Η ιστορία του Γκέντζι".
Για τη δημιουργία της πρώτης Παγκόσμιας Ψηφιακής Βιβλιοθήκης συνεργάστηκαν η UNESCO, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ και 32 άλλοι οργανισμοί.
Η αναζήτηση και η πλοήγηση γίνονται σε επτά γλώσσες (αγγλικά, αραβικά, κινεζικά, ισπανικά, γαλλικά, πορτογαλικά και ρωσικά), ενώ το περιεχόμενο της Βιβλιοθήκης θα προσφέρεται σε διάφορες γλώσσες.
Σύμφωνα με τους δημιουργούς της, πρόκειται για ένα έργο το οποίο βρίσκεται εκτός ανταγωνισμού σε σχέση με τις ήδη υπάρχουσες ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες, όπως η Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη και η Βιβλιοθήκη του Google.
ΤΑ ΝΕΑ 22/4/2009

ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Σε ορισμένες περιπτώσεις διακριτικής συμπεριφοράς εναντίον συμπολιτών μας με αναπηρία, η χιλιοειπωμένη λέξη «αναλγησία» μοιάζει λίγη για να αποδώσει την πρέπουσα απαξία στους αυτουργούς...
Η εικοσιτριάχρονη Μ.Ρ. είναι η μόνη φοιτήτρια της Σχολής Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων και Συστημάτων Πανεπιστημίου Αιγαίου με έδρα τη Σύρο, που είναι χρήστρια αναπηρικού αμαξιδίου. Οταν προ πενταετίας εισήχθη στη σχολή, διαπίστωσε πως οι χώροι φοίτησης στην πλειονότητά τους ήταν απροσπέλαστοι για φοιτητές της «κατηγορίας» της. Αιτήθηκε στοιχειώδεις παρεμβάσεις (δύο ράμπες για αντίστοιχα κτίρια, όχι δα τίποτε σπουδαίο) ώστε να μπορεί -τουλάχιστον- να διαβαίνει το κατώφλι των φοιτητικών κτιρίων. Ελαβε τη διαβεβαίωση ότι άμεσα θα πραγματοποιηθούν. Επί ένα χρόνο δεν πραγματοποιήθηκε το παραμικρό. Τέλη 2005 υποχρεώθηκε ο πατέρας της να πληρώσει από την τσέπη του τοπικό μάστορα και να στήσει όπως όπως μια αυτοσχέδια ράμπα στην είσοδο του ενός κτιρίου. Φτιάχτηκε το μετέπειτα διάστημα και μια ράμπα ακόμα για το άλλο κτίριο. «Με τα ψέματα» μπορούσε πλέον η Μ.Ρ. να εισέρχεται στους ισόγειους χώρους δύο εκ των τριών συνολικά κτιρίων της σχολής της (για πρόσβαση στους ορόφους ούτε λόγος, καμία η σχετική μέριμνα). Η δυνατότητα πρόσβασης καθόρισε και τον ρου των σπουδών, σε απλά ελληνικά η Μ.Ρ. συμμετείχε στις εξετάσεις των μαθημάτων που «δίνονταν» στους δύο προσβάσιμους ισόγειους χώρους. Ελέω επιμέλειας (όσα έδινε τα πέρναγε) δεν έμενε πολύ πίσω στις σπουδές, παρότι έχανε όλα τα... μη ισόγεια μαθήματα, πορευόταν ελπίζοντας ότι συν τω χρόνω κάτι θα γίνει. Δεν έγινε, δυστυχώς, το καλύτερο αλλά το χειρότερο: τέλη 2008 ελέω καταστροφής της αποχέτευσης «τέθηκε εκτός λειτουργίας» το ένα εκ των δύο κτιρίων με προσβάσιμο στη Μ.Ρ. ισόγειο χώρο.
Αδιέξοδο! Στο 5ο έτος ήδη η Μ.Ρ. και με κάμποσα (ελέω όχι αμέλειας, αλλά μη προσβασιμότητας) χρωστούμενα στην πλάτη της, παρακάλεσε τους «αρμόδιους» της σχολής της να εξετάσουν πέντε συγκεκριμένα μαθήματα που 'θελε οπωσδήποτε «να περάσει» στον μοναδικό πλέον προσβάσιμο σ' αυτήν ισόγειο χώρο. Εισακούστηκε κατά το... ένα πέμπτο! Οι αθεόφοβοι, ωσάν να επρόκειτο για κάποιο δύσκολο αίτημα, επέλεξαν να εξετάσουν τέσσερα εκ των πέντε «κρίσιμων» για τη Μ.Ρ. μαθημάτων σε απροσπέλαστο σ' αυτήν χώρο...
Το θέμα της Μ.Ρ. συζητήθηκε -έστω με... πενταετή καθυστέρηση- στη γενική συνέλευση των συμφοιτητών της στις 30 Μαρτίου, όπου και αποφασίστηκε να ζητηθούν αρμόδιες εξηγήσεις από τη σχολή. Και το κωμικοτραγικά οξύμωρο του πράγματος: Η σχολή της Μ.Ρ. συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμα σπουδών της το μάθημα «Σχεδίαση για όλους» που αναλύει την αναγκαιότητα πρόσβασης των ΑμεΑ σε όλες τις υποδομές και σχεδιασμούς. Χα, χα, χα...
Ελευθεροτυπία 22/4/2009 Α. ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ

ΚΑΡΟΛΟΣ ΔΑΡΒΙΝΟΣ, Ενας γίγαντας της επιστήμης

Ετος Δαρβίνου το 2009, καθώς συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη διατύπωση της εξελικτικής θεωρίας και 200 χρόνια από τη γέννηση του ιδρυτή της.

Η θεωρία του Δαρβίνου είναι ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης επιστήμης, που στέκεται στο ίδιο ύψος με τη θεωρία της σχετικότητας και την κβαντομηχανική. Οπως ο Κοπέρνικος αποκάλυψε την επιστημονική αλήθεια βγάζοντας τη Γη από το κέντρο του σύμπαντος, ο Δαρβίνος εκτόπισε τον άνθρωπο από την προνομιακή - αλλά αυθαίρετη - θέση του στο κέντρο του βιολογικού κόσμου, όπου τον είχε θέσει η εκκλησία. Σύμφωνα με τον Φ. Αγιάλα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, «ο Δαρβίνος ολοκλήρωσε την Κοπερνίκεια Επανάσταση εντάσσοντας τη βιολογία στην έννοια του φυσικού κόσμου ως συστήματος ύλης σε κίνηση, που διέπεται από νόμους και το οποίο η ανθρώπινη αντίληψη μπορεί να κατανοήσει χωρίς να καταφύγει στις υπηρεσίες του υπερφυσικού». Η μεγάλη προσφορά του επιστήμονα φαίνεται ανάγλυφα στο τεράστιο σώμα πειραματικής και θεωρητικής έρευνας που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα και πηγάζει με άμεσο τρόπο από το έργο του. Αυτή η έρευνα και η αποκτημένη γνώση στη βάση της θεωρίας της εξέλιξης των βιολογικών ειδών υπογραμμίζει παράλληλα τις διορθώσεις και προσθήκες που έγιναν στη θεωρία στο πέρασμα των χρόνων και ιδιαίτερα όταν συνενώθηκε με την επιστήμη των γονιδίων.

Απόδραση στην πραγματικότητα

Οπως ο Αλμπερτ Αϊνστάιν και αρκετοί άλλοι μεγάλοι της επιστήμης, ο Δαρβίνος προχώρησε με το δικό του ρυθμό, αδιαφορώντας για την ακαδημαϊκή καταξίωση. Γεννημένος σε μια εύπορη επαρχιακή οικογένεια της Αγγλίας, ο νεαρός Δαρβίνος ήταν μάλλον μέτριος μαθητής, που δυσανασχετούσε με το βασισμένο στους κλασικούς πρόγραμμα σπουδών. Ακολουθώντας την επιθυμία του πατέρα του μπήκε στην ιατρική σχολή, αλλά δεν άντεξε το εργαστηριακό μέρος του μαθήματος της ανατομίας του ανθρώπου και εγκατέλειψε. Αντίθετα, δεν είχε πρόβλημα κατά το κυνήγι να σκοτώνει πουλιά και μικρά ζώα, τα οποία στη συνέχεια μελετούσε και συνέλεγε ως δείγματα.

Απελπισμένος ο πατέρας του για το ότι ο Κάρολος δε θα πετύχαινε τίποτα στη ζωή του, διέταξε το γιο του να παρακολουθήσει μαθήματα ...θεολογίας στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Κι ο άνθρωπος που έμελλε να κατηγορηθεί από την εκκλησία ως εχθρός της, πήρε (έστω και με μεγάλη δυσκολία) πτυχίο θεολογίας! Αν και ο πατέρας του προσπάθησε να τον αποτρέψει, ο Δαρβίνος άδραξε την ευκαιρία να γίνει φυσιοδίφης, συμμετέχοντας στην ερευνητική αποστολή του πλοίου Μπιγκλ (Beagle), μια εμπειρία που αργότερα θα χαρακτήριζε ο ίδιος «την πρώτη πραγματική εκπαίδευση ή μόρφωση του μυαλού μου». Το πενταετούς διάρκειας ταξίδι σε ολόκληρη την υδρόγειο του έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσει το φυσικό κόσμο, αλλά και του πρόσφερε άφθονο χρόνο να επεξεργαστεί και να εμβαθύνει στα στοιχεία που μάζεψε, διαμορφώνοντας την κατοπινή του σκέψη.

Οι ρίζες της εξελικτικής θεωρίας

Το ταξίδι περιλάμβανε και την περίφημη διαμονή για πέντε βδομάδες στα νησιά Γκαλαπάγκος, όπου ο Δαρβίνος παρατήρησε ότι τα πολύ συγγενικά μεταξύ τους είδη χελωνών και σπίνων ήταν κατανεμημένα σε γειτονικά νησιά, πράγμα που υπονοεί κοινή προέλευση αυτών των ειδών. Τον καιρό που βρισκόταν εν πλω ο Δαρβίνος, διάβασε με μεγάλο ενδιαφέρον δύο τόμους από το έργο «Αρχές της Γεωλογίας», του Τσαρλς Λάιελ, που υποστήριζε την ιδέα ότι οι διεργασίες της διάβρωσης, της ιζηματοποίησης και της ηφαιστειακής δραστηριότητας εμφανίζονταν και στο παρελθόν περίπου με τον ίδιο ρυθμό που εμφανίζονται και σήμερα. Ο Λάιελ απέρριπτε την - κυρίαρχη τότε - θεωρία του καταστροφισμού, σύμφωνα με την οποία η διαμόρφωση του γήινου ανάγλυφου γινόταν με απότομα, βίαια γεγονότα που προκαλούνταν από υπερφυσικές δυνάμεις. Ενα ταξίδι στις Ανδεις, όπου οι ερευνητές του Μπιγκλ ανακάλυψαν ένα αρχαίο θαλάσσιο ίζημα σε υψόμετρο 2.300 μέτρων, βοήθησε να ζωντανέψουν οι ιδέες του Λάιελ μπροστά στα μάτια του Δαρβίνου.Ο Δαρβίνος δεν είχε συνείδηση ότι το ταξίδι αυτό θα άλλαζε διά παντός τις βιολογικές επιστήμες. Σε καμία φάση δεν ένιωσε μια στιγμή ανάλογη με το «εύρηκα» του Αρχιμήδη. Ηταν περισσότερο η συσσώρευση πλήθους πληροφοριών που θα επέτρεπαν να αναδειχτεί η νέα γνώση. Οταν ο Δαρβίνος γύρισε στην Αγγλία, οι επιστολές του και ορισμένα δείγματα που είχε στείλει νωρίτερα τον είχαν ήδη καθιερώσει στην επιστημονική κοινότητα, γλιτώνοντάς τον από την πίεση του πατέρα του να συνεχίσει ως κληρικός. Ο Δαρβίνος παντρεύτηκε την πρώτη του ξαδέρφη Εμα Γουέτζγουντ και μετακόμισε σε ένα σπίτι στην επαρχία με κήπους και θερμοκήπια, που αποτελούσαν γι' αυτόν ένα ζωντανό εργαστήριο. Ανεξήγητη αρρώστια, με συμπτώματα πονοκεφάλους, καρδιακή αρρυθμία και μυϊκούς σπασμούς κατέτρυχε τον Δαρβίνο μέχρι το θάνατό του, το 1882, εμποδίζοντάς τον να αποπειραθεί νέες ερευνητικές αποστολές.

Το ιστορικό πλαίσιο

Ο Δαρβίνος είχε αρχίσει να σχηματίζει τη θεωρία του από τα τέλη της δεκαετίας του 1830, αλλά περίμενε δύο δεκαετίες μέχρι να τη δημοσιεύσει (και αυτό μόνο κάτω από την πίεση που του ασκούσε η ανάλογη προσπάθεια του ανταγωνιστή συναδέλφου του Αλφρεντ Γουάλας), επειδή ήθελε να βεβαιωθεί ότι τα δεδομένα και τα επιχειρήματά του ήταν αδιαμφισβήτητα. Αλλωστε, προηγούμενες θεωρίες για τη βιολογική εξέλιξη (όπως εκείνες του Λαμάρκ) είχαν συνδεθεί με τον πολιτικό ριζοσπαστισμό και ήξερε ότι οι δικές του πιθανότατα θα επέσυραν επιπλέον την κατηγορία της βλασφημίας.Ο Δαρβίνος μπορεί να είναι αναμφίβολα ένας γίγαντας της επιστήμης, αλλά είναι βέβαιο ότι κι αν δεν ήταν αυτός, κάποιος άλλος, περίπου την ίδια εποχή (ίσως ο Γουάλας), θα είχε διατυπώσει, έστω και με μικρότερη πληρότητα, τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών, καθώς οι βιολογικές επιστήμες είχαν φτάσει σε ικανό επίπεδο συσσώρευσης πρωτογενών πληροφοριών αλλά και γνώσεων, ενώ παράλληλα το καπιταλιστικό σύστημα είχε εδραιωθεί σε αρκετές χώρες, ώστε να αμφισβητεί τους επιστημονικούς φραγμούς που έβαζαν οι κυρίαρχες στη φεουδαρχία θεολογικές αντιλήψεις. Φραγμούς που εμπόδιζαν την ανάπτυξη της επιστήμης ως παραγωγικής δύναμης, άρα καθυστερούσαν και τη μεγέθυνση των καπιταλιστικών οικονομιών.Το 1838 ο Δαρβίνος έφτασε στο πιο ουσιαστικό σημείο της θεωρίας του, εκείνο που εξηγούσε πώς μπορεί να υπάρχει «δημιουργία χωρίς δημιουργό», δηλαδή τη διαδικασία της φυσικής επιλογής των ειδών που είναι καλύτερα προσαρμοσμένα στις συνθήκες του περιβάλλοντος όπου ζουν. Συμπέρανε επίσης ότι δύο πληθυσμοί του ίδιου είδους που είναι απομονωμένοι (π.χ. ένας στην έρημο και ο άλλος στα βουνά) μπορεί να μετεξελιχθούν σε εντελώς διαφορετικά είδη, που δε θα μπορούν πια να ζευγαρώσουν μεταξύ τους. Η έκδοση του περίφημου βιβλίου του «Για την προέλευση των ειδών», το 1859, εξαντλήθηκε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, καθώς έδινε μια ερμηνεία κατανοητή ακόμα και από τους μη ειδικούς.

Παραμένει στο στόχαστρο

Η θεωρία της εξέλιξης ενόχλησε σφόδρα τόσο το επηρεασμένο από τον ιδεαλισμό επιστημονικό κατεστημένο, όσο κυρίως την εκκλησία. Ο Δαρβίνος άφησε άλλους να υπερασπιστούν τη θεωρία του καθώς συνέχισε τις μελέτες του εκδίδοντας αργότερα το δίτομο «Η καταγωγή του ανθρώπου και η επιλογή σε σχέση με το σεξ», στο οποίο έδειχνε την καταγωγή του ανθρώπου από τον πίθηκο και πραγματευόταν το ζήτημα της σεξουαλικής επιλογής ιδίως ως προς την κληρονομικότητα χαρακτηριστικών που δε βοηθούν με άμεσο τρόπο στην επιβίωση. Οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης εξοργίστηκαν για δεύτερη φορά και στις εφημερίδες της εποχής έκαναν την εμφάνισή τους καρικατούρες του Δαρβίνου που τον παρουσίαζαν μισό άνθρωπο και μισό πίθηκο.Στον επιστημονικό χώρο η έννοια της εξέλιξης ως τρόπος εμφάνισης των κλάδων στο δέντρο του βασιλείου των ζώων και των φυτών έγινε πιο γρήγορα αποδεκτή από τη διαδικασία της φυσικής επιλογής, επειδή ο Δαρβίνος δεν είχε να δώσει κάποια βάσιμη εξήγηση για την κληρονομικότητα. Η εξήγηση αυτή ήρθε στις δεκαετίες του 1930 και του 1940, όταν συνδυάστηκαν με τη φυσική επιλογή τα ευρήματα του γενετιστή καλόγερου Γκρέγκορ Μέντελ και αργότερα όταν ανακαλύφθηκε το DNA και οι τυχαίες μεταλλάξεις του.

Ενώ η ανάπτυξη της εξελικτικής θεωρίας συνεχίζεται και σήμερα στις επιμέρους πλευρές της, δεν παύουν οι επιθέσεις ενάντιά της, όπως αυτές των δημιουργιστών στις ΗΠΑ, που επιδιώκουν να τη βάλουν στη γενική εκπαίδευση του πληθυσμού στο ίδιο επίπεδο με τις αντιεπιστημονικές θεολογικές δοξασίες για το βιολογικό κόσμο, αλλά και για το φυσικό κόσμο στο σύνολό του.

Πηγή: «Scientific American»

ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΕΛΜΕ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 14Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

Την Τρίτη 28 Απριλίου 2009 και ώρα 9.30΄ στο Συνεδριακό Κέντρο της Κρύας στη Λιβαδειά θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Βοιωτίας,
με θέματα:
1. τον απολογισμό του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ
2. και τον ορισμό εφορευτικών επιτροπών

Την Δευτέρα 11 Μαΐου 2009 από τις 9.00΄ - ως τις 17.00΄ θα γίνουν Εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων της ΕΛΜΕ Βοιωτίας για το 14ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ:
· Λιβαδειά στο 3ο Γυμνάσιο Λιβαδειάς
· Θήβα στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας

Για την συνέλευση έχει εξασφαλιστεί συνδικαλιστική άδεια.

ΒΟΥΒΟ ΕΤΟΣ ΡΙΤΣΟΥ

Έτος Γιάννη Ρίτσου λοιπόν το φετινό.
Με τυμπανοκρουσίες το ανήγγειλε πέρσι ο τότε υπουργός Πολιτισμού Μιχάλης Λιάπης. Από τότε όμως έχει επέλθει ένας ανασχηματισμός, ένας νέος υπουργός, ένας κουρασμένος πρωθυπουργός και ούτε φωνή ούτε ακρόαση εκ μέρους της πολιτείας για τις τιμητικές εκδηλώσεις που αφορούν τον κορυφαίο ποιητή μας. Οφειλόμενες τιμές σε έναν ποιητή που αναγνωρίστηκε εντός και εκτός ελληνικών συνόρων, έναν ποιητή που οι Έλληνες αγαπούν πολύ και το δείχνουν με την πληθώρα εκδηλώσεων που οργανώνουν μέσω πολιτιστικών και εκπαιδευτικών φορέων σ' όλη τη χώρα, πλην όμως η πολιτεία όπως αποδεικνύεται αδιαφορεί.
Παρά το ποιητικό του μέγεθος αλλά και τη δημοφιλία του ο Γιάννης Ρίτσος, δυστυχώς, αντιμετωπίζεται από την πολιτεία ως ο φτωχός συγγενής της λογοτεχνίας μας.
Βουβό το έτος του ποιητή της Ρωμιοσύνης προς το παρόν….

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ (1)

ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ
Ως εκπαιδευτικοί πιστεύουμε πως καμιά προσέγγιση σε ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής δεν μπορεί και (δεν) πρέπει να γίνεται με όρους καφενείου.

Προσπαθώντας κανείς να αποκωδικοποιήσει το πρόγραμμα για την παιδεία του ΠΑΣΟΚ εντοπίζει δύο βασικά στοιχεία που περιέχονται σε κάθε σχετικό κείμενο, το τυρί (ένα γενικόλογο, ακοστολόγητο κατεβατό υποσχέσεων και δεσμεύσεων, που την επομένη της κατάληψης της εξουσίας καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων) και την φάκα (τους προσεκτικά διατυπωμένους όρους για τις πραγματικές προθέσεις). Το πακέτο συνήθως προσφέρεται περιτυλιγμένο με περισσή ρητορική για την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης και την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού.

Προσπαθώντας να «ξεκλειδώσουμε» το πρόγραμμα, θεωρούμε ότι πρέπει να σταθούμε αρχικά στη θεωρητική πλαισίωση, στο τι παίζεται σχετικά με την εκπαίδευση σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Καθώς καμιά προσέγγιση δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδεολογικά ουδέτερη, θεωρούμε σκόπιμη την αναφορά στην εξουσία, η οποία μέσω του κράτους ελέγχει και το εκπαιδευτικό σύστημα. Καθορίζει τις προτεραιότητες και τις κατευθύνσεις, προς όφελος όσων την κατέχουν (κυρίαρχη τάξη) και επιδρά μέσω της εργατικής δύναμης στη διαμόρφωση και αναπαραγωγή των παραγωγικών σχέσεων.

Η εκπαίδευση ως μέρος του εποικοδομήματος του κράτους προσδιορίζεται -ως ένα βαθμό από τις εξελίξεις της οικονομίας και δη της παγκοσμιοποιημένης. Οι κανόνες λειτουργίας της οικονομίας και της αγοράς εργασίας και η επί παραγγελία παραγωγή αποφοίτων επιδιώκεται να ενταχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Στο πλαίσιο της Ε.Ε, όπου παρατηρείται αυξημένη ζήτηση, ποσοτική και ποιοτική εκπαιδευτικών υπηρεσιών, (αρχικής και δια βίου μάθησης), αυτή η διαδικασία είναι σχεδιασμένη και προγραμματισμένη κεντρικά και επιχειρείται να εφαρμοστεί σταδιακά αλλά ομοιόμορφα σε όλα τα κράτη μέλη. Αναφέρεται ως σύγκλιση ή εναρμόνιση και βασικό χαρακτηριστικό της ως προς την εκπαίδευση είναι η σύνδεσή της με την αγορά εργασίας, η συρρίκνωση της σχετικής αυτονομίας της, η ένταση στην ιδιωτικοποίηση του κόστους, η περικοπή των εκπαιδευτικών δαπανών, η συρρίκνωση των διαδικασιών εκδημοκρατισμού. Πρακτικά αυτό επιχειρείται μεταξύ των άλλων με την παραγωγή κοινών προγραμμάτων σπουδών, κοινών μεθόδων επιλογής, επιμόρφωσης, (βλ. ΕΠΕΑΕΚ), εργασίας και αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

Η αυξημένη ζήτηση για εκπαίδευση, καθώς αναγνωρίζεται από όλους η σύνδεση μεταξύ εκπαίδευσης και ανάπτυξης και η μειωμένη διάθεση κρατικών πόρων συνιστούν μιαν αντίφαση. Εναλλακτικές λύσεις αποτελούν η μείωση των δαπανών και η εύρεση συμπληρωματικών πόρων από την ιδιωτική αγορά, η υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης και τέλος η αύξηση της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος. Η επιλογή της μείωσης των δαπανών και η επιβολή της ομοιομορφίας επιχειρείται να νομιμοποιηθούν κυρίως με το πρόταγμα της ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ, ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ (μετρήστε πόσες φορές αναφέρονται στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ). Αυτά με τη σειρά τους παραπέμπουν στην έμμεση δυσφήμηση και καταγγελία του αναποτελεσματικού δημόσιου σχολείου, του αδιάφορου και ακατάλληλου εκπαιδευτικού και του αμόρφωτου και παραβατικού μαθητή.

Από την απάντηση στο ερώτημα ποιος αποφασίζει για το περιεχόμενο και τα κριτήρια της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας, προκύπτει ότι τέτοιες προσεγγίσεις δεν είναι ιδεολογικά ουδέτερες. Προέρχονται από την οικονομική ανάλυση και μεταφέρονται άκριτα στην εκπαίδευση, όπου «οι καταναλωτές εκπαιδευτικού αγαθού» θα επιλέγουν, τις «καλύτερες εκπαιδευτικές υπηρεσίες που προσφέρουν τα διάφορα σχολεία», κάτι που θα καλλιεργεί τον ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ μεταξύ τους, βελτιώνοντας αυτόματα την ποιότητα της εκπαίδευσης(;;;).

Εκτός από τον ανταγωνισμό μεταξύ των σχολείων αμφισβητούν και την προγραμματική θέση «εκπαίδευση για όλους», καθώς υποστηρίζουν ότι δεν αποτελεί δημόσιο αγαθό, αλλά ατομικό δικαίωμα. Πρόκειται για νεοφιλελεύθερες απόψεις που ενισχύουν μορφές ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης, περιορίζουν την κρατική χρηματοδότηση και υποβαθμίζουν ή ακυρώνουν εκπαιδευτικούς θεσμούς που εξασφάλιζαν αντισταθμιστικές εκπαιδευτικές υπηρεσίες.

Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η προσπάθεια «αντικειμενικής» μέτρησης του σχολικού χρόνου. Με το πρόσχημα της επιδίωξης ενιαίων και ομοιόμορφων εκπαιδευτικών αποτελεσμάτων και της παροχής ίσων ευκαιριών σε όλους, χρησιμοποιείται για την μέτρηση της εργασίας, την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών και παιδαγωγικών σχέσεων και για την αύξηση της παραγωγικότητας. Καθώς τίθεται επίμονα το ερώτημα «πότε» και «πόσο», αγνοώντας το κυριότερο ερώτημα του «γιατί», μένει στο απυρόβλητο το περιεχόμενο των αναλυτικών προγραμμάτων, σαν να είναι ουδέτερο. Αγνοούνται οι διαφορές της αίσθησης του χρόνου που έχει τα άτομα ανάλογα με την κοινωνική προέλευση και τη βιωμένη εμπειρία. Παράλληλα με την «ουδέτερη» εκπαιδευτική πράξη εξελίσσεται και η διαδικασία εγχάραξης και διαμόρφωσης πρότυπων πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς στους μαθητές, (έλεγχος του χρόνου από την ιεραρχία, κατακερματισμένη σχολική γνώση, συμμόρφωση και παθητική στάση για την επίτευξη της επιτυχίας).

Στη χώρα μας, που η διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος χαρακτηρίζεται ως συγκεντρωτική & ιεραρχική, αυτές οι πολιτικές επιδιώκεται να εφαρμοστούν μέσα από την περαιτέρω συγκεντροποίησή του. Αρκετοί μελετητές κάνουν λόγο για προσπάθεια ανάπτυξης μιας υψίστου βαθμού τυποποίησης και ποσοτικοποίησης του εκπαιδευτικού έργου, που θα βελτιώνεται διαρκώς από την αξιολόγηση. Εκτιμούν πως αυτό το μοντέλο τείνει προς το επανεμφανιζόμενο μοντέλο της επιστημονικής οργάνωσης της εργασίας, που πλέον αποκαλείται νέο-τεϋλορισμός. Οργανωτικά παρουσιάζει: τυποποίηση διαδικασιών της εκπαιδευτικής πράξης, λεπτομερή περιγραφή εργασιών και χρήσης χρόνου, λήψη αποφάσεων στην κορυφή της ιεραρχίας, αυξανόμενους και αυστηρότερους έλεγχους, εποπτεία και αξιολόγηση μέσω δεικτών, χρήση εξωτερικών «ειδικών» για εκπαιδευτικά θέματα.

Ο συγκεντρωτισμός του συστήματος ενισχύεται και από τη διευρυμένη εκχώρηση εξουσιοδότησης από την νομοθετική στην εκτελεστική εξουσία να νομοθετεί, μέσω προεδρικών διαταγμάτων και εγκυκλίων που εξειδικεύουν νόμους κατά περίσταση. Η παραγωγή πολυάριθμων διατάξεων οδηγεί στην πολυνομία, σε ετερόκλητες, ασαφείς και συχνά αντιφατικές ρυθμίσεις, που δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο διαρκούς ερμηνείας και χάους.

Αυτή η κατάσταση όμως επιτρέπει στο ΥΠΕΠΘ να ρυθμίζει ουσιώδη θέματα και βοηθά την διαπραγμάτευση με κοινωνικές ομάδες για την ικανοποίηση συμφερόντων τους, διευκολύνοντας την άσκηση «πελατειακής» πολιτικής.

Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό το αλισβερίσι διαδραματίζει η εκάστοτε κυβερνητική παράταξη, που παρέχει μια διευρυμένη νομιμοποιητική βάση για τις αποφάσεις του, αναλαμβάνοντας ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στο κράτος και στους εκπαιδευτικούς που εκπροσωπεί.

Είναι προφανές πως ούτε το φρέσκο πρόγραμμα για την παιδεία του ΠΑΣΟΚ, ούτε αυτό της Νέας Δημοκρατίας, ξεφεύγουν στις βασικές τους αρχές από τις παραπάνω ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ «ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΜΕΝΕΣ» κατευθύνσεις. Οι όποιες διαφορές εντοπίζονται από εδώ και πέρα, δηλαδή στην υλοποίησή τους σε εθνικό επίπεδο.

Σ’ αυτό το πλαίσιο εκτιμούμε ότι πρέπει να επιχειρηθεί οποιαδήποτε ανάλυση, των επί μέρους σημείων, του εν λόγω προγράμματος παιδείας.

Εκτός….
Εκτός αν για κάποιους όλα αυτά είναι περιττά και τρέχουν να «περάσουν» το πρόγραμμα στον κλάδο, ράβοντας παράλληλα - με τις ευλογίες του Αγίου - κι από ένα κοστουμάκι .

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

Αφιερωμένο στους συναδέλφους που αυτό το διάστημα με κάθε τρόπο (αναρτήσεις, δημοσιεύσεις, εκδηλώσεις) προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδησή μας το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα παιδείας του ΠΑΣΟΚ, που αναπτύσσεται πάνω στην ρητορική της ποιότητας και της αξιολόγησης.

ΤΑ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Σύμφωνα με το σύνολο των θεωρητικών της εκπαίδευσης, από όποιο χώρο και αν προέρχονται (Σαΐτης, Ανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαναούμ, Αθανασούλα-Ρέππα κ.α.) το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυστηρά συγκεντρωτικό κι ιεραρχικό, όπου η ανώτατη αρχή στην κορυφή της πυραμίδας, ο υπουργός αποφασίζει λεπτομερώς για οτιδήποτε μέσω πολυάριθμων νόμων, διατάξεων και εγκυκλίων, τα ενδιάμεσα στελέχη εκτελούν απαρέγκλιτα και χωρίς δικές τους πρωτοβουλίες, υποτάσσοντας παράλληλα τους υφισταμένους υπαλλήλους/εκπαιδευτικούς στην κεντρική εξουσία. Αυτό το σύστημα οικοδομήθηκε και τροφοδοτείται από τα δύο κόμματα εξουσίας, που λειτουργούν συμπληρωματικά, κλείνοντας το ένα τα κενά που διέφυγαν του προηγούμενου.
Επιβεβαιώνοντας αυτή την προσέγγιση το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία δεν κάνει καμιά ουσιαστική αναφορά στο συγκεντρωτισμό και ότι παρεμφερές είναι μόνο ρητορικό και εκ του πονηρού, (θα επανέλθουμε πάραυτα).
Η υπόθεση που ακολουθεί είναι απολύτως ενδεικτική για το ασφυκτικό κλίμα που αντιμετωπίζουν όσοι εκπαιδευτικοί δεν αρκούνται στη μηχανιστική αναμετάδοση του περιεχομένου των σχολικών βιβλίων και την φαιδρότητα του μηχανισμού:

Εδώ και πολλά χρόνια στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Καλλιθέας οι δάσκαλοι πραγματοποιούσαν μια σειρά εκδηλώσεων πολιτισμικής παρέμβασης στους μαθητές και την τοπική κοινωνία. Οι εκδηλώσεις αυτές πραγματοποιούνταν με ομόφωνες αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων, με την έγκριση της διεύθυνσης του σχολείου αλλά και των άμεσων προϊσταμένων (προϊσταμένων γραφείου και σχολικών συμβούλων) και με τη στήριξη του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων. Μια από τις εκδηλώσεις αυτές ήταν η πρωτοβουλία ενός δασκάλου να κάνει μία φορά τη βδομάδα και μετά την πρωινή προσευχή μια δίλεπτη αναφορά στη ζωή και το έργο ενός ανθρώπου του πνεύματος, φιλοσόφου ή επιστήμονα. Αυτή η απλή πρωτοβουλία θεωρήθηκε ξαφνικά πριν από ένα χρόνο απαράδεκτη από τη νέα διευθύντρια του σχολείου και διακόπηκε. Μάταια ζητούν επί μήνες οι δάσκαλοι του σχολείου να επαναληφθεί το «δίλεπτο της Τετάρτης». Απέναντί τους δεν βρίσκεται μόνο η επιμονή της διευθύντριας, αλλά κυρίως η απρόσωπη γραφειοκρατία του υπουργείου που επαγγέλλεται τις «μεγάλες αλλαγές» αλλά τρομάζει μπροστά στις μικρές βελτιώσεις.
Ο δάσκαλος που εμπνεύστηκε και υλοποίησε όλα αυτά τα χρόνια αυτή τη δίλεπτη ομιλία στους μαθητές κάθε Τετάρτη πρωί δεν είναι άγνωστος. Ο Δημήτρης Ντούσας από τις αρχές της δεκαετίας του '80 ήταν ίσως ο πρώτος δάσκαλος που έσκυψε με αγάπη και προσωπική προσφορά στο εκπαιδευτικό πρόβλημα των Ρομά στη χώρα μας. Οι επιστημονικές του γνώσεις και η προσωπική του εμπειρία για τον κόσμο των Ελλήνων Τσιγγάνων έχουν καταγραφεί σε τρία σημαντικά βιβλία: «Rom και φυλετικές διακρίσεις» (εκδ. Guten-berg, Αθήνα 1997), «Rom και μουσικοχορευτικός κόσμος» (εκδ. Τυπωθήτω, Αθήνα 2001), «Η τέχνη των Τσιγγάνων της Ελλάδας και του κόσμου» (εκδ. Βιβλιοτεχνία, Αθήνα 2007).
Ορισμένοι ίσως θυμούνται τις προσπάθειές του να ευαισθητοποιήσει τις αρμόδιες υπηρεσίες στο πρόβλημα των άθλιων συνθηκών στέγασης 1.500 Τσιγγάνων στην περιοχή της Καρδίτσας (2001).
Φαίνεται, λοιπόν, ότι το ελληνικό σχολείο δεν έχει θέση για ανήσυχα και φιλότιμα πνεύματα που θέλουν να προσφέρουν στους μαθητές τους, όπως ο Δημήτρης Ντούσας. Είναι χαρακτηριστικό το ιστορικό αυτής της περιπέτειας:
-Στις 28/2/08 ο κ. Ντούσας ζήτησε από τη διευθύντρια του σχολείου του τη σύγκληση του συλλόγου διδασκόντων για να συζητηθεί το θέμα «παρεμπόδιση υλοποίησης προηγούμενης απόφασης του συλλόγου». Την αίτηση συνυπέγραφαν άλλοι 11 δάσκαλοι του σχολείου.
-Στις 29/2/08 η διευθύντρια απαντά ότι δεν είναι συγκεκριμένο το αίτημα, όπως προβλέπει η σχετική υπουργική απόφαση και ζητά συμπληρωματικό έγγραφο από τους 12 δασκάλους.
-Στις 3/3/08 οι 12 δάσκαλοι επανέρχονται με αναλυτική αίτηση, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι το αντικείμενο της συζήτησης θα είναι η υλοποίηση της ομόφωνης απόφασης του συλλόγου τον Σεπτέμβριο του 2007, σύμφωνα με την οποία «επιτρέπεται στον συνάδελφο κ. Δημήτρη Ντούσα να μιλά για 2 λεπτά (κάθε Τετάρτη που είναι εφημερία και μετά την προσευχή) σ' όλα τα παιδιά του σχολείου, για τον αρχαίο ή μεσαιωνικό φιλόσοφο, τον οποίο μελετά μαζί με το τμήμα του (Ε2) στο πλαίσιο του προγράμματος πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Στόχος ήταν να γνωρίσουν τα παιδιά σ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς τα σπουδαία πνεύματα της χώρας μας, στα οποία στρέφουν και μελετούν όλοι οι λαοί του κόσμου». Μάλιστα οι δάσκαλοι επισήμαιναν ότι η απόφασή τους αυτή είναι απολύτως συμβατή με «την απόφαση του υπουργείου να δοθούν ονόματα φιλοσόφων, επιστημόνων και ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών στα σχολεία, κάτι που προϋποθέτει την εξοικείωση και γνώση όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας με όσο το δυνατόν περισσότερους επιφανείς ανθρώπους».
-Στις 5/3/08 η διευθύντρια με έγγραφό της αρνείται να συγκαλέσει τον σύλλογο των διδασκόντων, με το επιχείρημα ότι «το εβδομαδιαίο δίλεπτο δεν προβλέπεται από καμία διάταξη της κείμενης νομοθεσίας» και ότι «στα καθήκοντα των εκπαιδευτικών-διδασκόντων περιλαμβάνεται η υποχρέωσή σας για τη μη παραβίαση της ώρας έναρξης των μαθημάτων».
-Στις 7/3/08 οι δάσκαλοι επανέρχονται στο θέμα με νέα αίτηση, όπου διαμαρτύρονται για την αντιμετώπισή τους από τη διευθύντρια και επαναλαμβάνουν ότι το «δίλεπτο» έχει αποφασιστεί ομόφωνα από το σώμα των διδασκόντων. Ζητούν, μάλιστα, να ενημερωθούν ο σχολικός σύμβουλος Θανάσης Καραγιάννης και η προϊσταμένη του 1ου Γραφείου της Δ' Διεύθυνσης Π.Ε. Αθηνών του υπουργείου Χαρίκλεια Τζώρτζη. «Είμαστε περήφανοι», γράφουν οι δάσκαλοι, «για την απόφασή μας να επιτρέψουμε στον συνάδελφό μας να μιλάει για δύο λεπτά κάθε εβδομάδα, για έναν φιλόσοφο κάθε φορά. Και είμαστε βέβαιοι πως είμαστε απόλυτα σύννομοι με το πνεύμα του νομοθέτη, που θέλει ανοιχτά σχολεία, με χρώμα, με καινοτομία, με ενεργητικότητα, μ' αγάπη και ενθουσιασμό για την επιστημονική γνώση και τη φιλοσοφική επίγνωση. "Γνώση χωρίς φιλοσοφία είναι μάταιη και φιλοσοφία χωρίς γνώση είναι κούφια", έλεγε στη μακρινή Κίνα ο Κομφούκιος. Και συμφωνούμε απόλυτα μαζί του».
-Στις 15/4/08 ο σχολικός σύμβουλος της περιφέρειας Θανάσης Καραγιάννης με έγγραφό του ζητάει να παρευρεθεί σε συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων για να αποκατασταθεί το διαταραγμένο κλίμα μεταξύ διευθύντριας και δασκάλων. Ο κ. Καραγιάννης θεωρεί ότι η καθιέρωση εβδομαδιαίου φιλοσοφικού δίλεπτου είναι σύμφωνη με το πνεύμα του νομοθέτη και σύννομη, με βάση το Π.Δ. 201/1998, όπου αναφέρεται ότι «μέρος της σχολικής ζωής αποτελούν [...] και οι κάθε είδους εκδηλώσεις και δραστηριότητες που ικανοποιούν τις ανάγκες του διδακτικού προγράμματος και φέρνουν το παιδί σε επαφή με τη σύγχρονη πραγματικότητα και με έργα πολιτισμικής αξίας, σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο». Κατά τον αρμόδιο σχολικό σύμβουλο, «στο πνεύμα αυτό υπάγεται η γνωριμία των μαθητών, ιδιαίτερα των τριών μεγαλυτέρων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου, και η επαφή τους με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη».
-Στις 16/4/08 η προϊσταμένη του τοπικού γραφείου θέτει ερώτημα προς την περιφερειακή διεύθυνση Αττικής, αν «επιτρέπεται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις» η καθιέρωση «εβδομαδιαίου φιλοσοφικού δίλεπτου».
-Στις 18/4/08 ο περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Αττικής Παρασκευάς Γιαλούρης απαντά ότι «από τις διατάξεις δεν προβλέπεται η καθιέρωση εβδομαδιαίου φιλοσοφικοί δίλεπτου».
- Στις 11/6/08 οι δάσκαλοι του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλλιθέας απευθύνονται τελικά στον τότε υπουργό Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη. Περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν επί μήνες γι' αυτό το «ασήμαντο» αίτημά τους και εξηγούν ότι δεν ζητούν την «καθιέρωση εβδομαδιαίου φιλοσοφικού δίλεπτου», αλλά τη στοιχειώδη ελευθερία στην ανάληψη «πρωτοβουλιών που αναβαθμίζουν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης», όπως προβλέπουν οι σχετικές υπουργικές αποφάσεις.
-Στις 28/7/08 απαντά εκ μέρους του υπουργού ο διευθυντής Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αλέξανδρος Κόπτσης, ο οποίος επαναλαμβάνει το επιχείρημα ότι «δεν προβλέπεται η καθιέρωση εβδομαδιαίου φιλοσοφικού δίλεπτου με αναφορά σε ανθρώπους του πνεύματος ή σε σημαντικά γεγονότα».
Τα ερωτήματα που τίθενται σε όσους δεν περιμένουμε τίποτα από τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής είναι :
· έχουμε φτάσει, λοιπόν, στο σημείο να απαγορεύεται στο σχολείο «ότι δεν προβλέπεται»;
· αξίζει να αγωνιστεί κανείς για να σταματήσουν οι εκπαιδευτικοί να θεωρούνται δημόσιοι υπάλληλοι που οφείλουν να πειθαρχούν εκ της δημοσιοϋπαλληλικής τους σχέσης, στις εντολές τν προϊσταμένων, χωρίς δυνατότητα να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που υπερβαίνουν τα όρια του αναλυτικού προγράμματος;
Το άρθρο δημοσιεύητηκε στον ΙΟ (31/1/09).

ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ: ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ;

Ο φίλος του ιστολογίου της Πρωτοβουλίας, Δημήτρης Κουρέτας μας έστειλε ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άθρο του (Ελευθεροτυπία 13/2/09). Το βρίσκουμε επίκαιρο καθώς αυτές τις ημέρες ολοκληρώνονται τα σχολικά πρωταθλήματα των Γυμνασίων και οι εικόνες από ορισμένες συμπεριφορές "πρωταθητών" προβληματίζουν.
Οι συνάδελφοι ΚΦΑ ίσως μπορούν να το αξιοποιήσουν για κριτική συζήτηση και στοχασμό με μαθητές και γονείς.

"Παρότι θεωρώ τον αθλητισμό σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου (γυμνάζομαι σχεδόν καθημερινά και συμμετέχω σε κολυμβητικούς υπερμαραθωνίους και μαραθωνίους τρεξίματος εδώ και αρκετές δεκαετίες) πάντοτε είχα μια αποστροφή για τον πρωταθλητισμό.
Φαίνεται παράδοξο και θα προσπαθήσω να εξηγήσω. Θυμάμαι, όταν μαθητής λάμβανα μέρος, στους μαθητικούς αγώνες δρόμου και ανωμάλου δρόμου ήμουν από τους μέτριους. Αν και γυμναζόμουν συστηματικά, ποτέ δεν ζήλεψα την αποκλειστική ενασχόληση με τον αθλητισμό (που οδηγεί μοιραία στον πρωταθλητισμό) ίσως γιατί ήμουν καλός μαθητής και ποτέ δεν επέτρεπαν οι γονείς μου να βάλω σε δεύτερη προτεραιότητα τα μαθήματα. Κάτι τέτοιο ορισμένες φορές με εκνεύριζε (όπως και τα περισσότερα παιδιά), όμως μεγαλώνοντας κατάλαβα την εμμονή των γονιών μου (αν και αυτοί το έκαναν για εντελώς διαφορετικούς λόγους).
Λόγω της ενασχόλησής μου με τη διοίκηση ερασιτεχνικών συλλόγων στίβου και κολύμβησης έχω έλθει σε επαφή πολλές φορές με το παρακάτω φαινόμενο, και φαντάζομαι ότι αυτοί που με διαβάζουν τώρα θα βρουν στοιχεία που ίσως έχουν συναντήσει.
Πολλοί ταλαντούχοι αθλητές πιέζονται από τους προπονητές και, αν θέλετε, από ένα λάθος στημένο σύστημα και σιγά σιγά στο βωμό τού να γίνουν καλοί αθλητές αποκόβονται από πολλές ενδο- και εξωσχολικές δραστηριότητες, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγο καιρό να έχουν σαν μόνο αποκούμπι για την κοινωνική και συνολικότερη καταξίωση το καταφύγιο του αθλητισμού, που γρήγορα γίνεται πρωταθλητισμός. Ετσι με τη βοήθεια των γονέων, που πολλές φορές το ενδιαφέρον τους για τον αθλητισμό αρχίζει με την ενασχόληση των παιδιών τους με τον αθλητισμό και σταματά όταν τα παιδιά τους απομακρύνονται από το στάδιο ή το κολυμβητήριο, προσηλώνονται στον προπονητή τους, τον οποίο συχνά θεοποιούν και γίνονται ένα άβουλο όργανο στα χέρια του.
Εχω ακούσει με τα αυτιά μου να προτρέπουν προπονητές τους αθλητές να μην πηγαίνουν φροντιστήριο ή αγγλικά γιατί αλλιώς θα καταντήσουν «μπάζα» αντί για πρωταθλητές, αφού θα στερηθούν την προπόνηση. Αυτοί οι αθλητές πολύ γρήγορα, μιας και θα στερηθούν τα πάντα για τον πρωταθλητισμό και δεν θα έχουν άλλο χαρτί στη ζωή τους, λένε από μέσα τους ότι «αφού εγώ άφησα τα πάντα πρέπει να χρησιμοποιήσω και τα πάντα για να πετύχω, αφού με τη νίκη μου θα έρθει και η δουλειά, τα χρήματα» κ.λπ. Το παραδέχομαι δημόσια ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μου και δεν ντρέπομαι καθόλου γι' αυτό, ίσως γιατί αγαπώ πολύ τους αθλητές: Αν ήμουν ένας από αυτούς που είχα αφήσει τα πάντα για τον πρωταθλητισμό, πολύ πιθανόν να έφτανα και στα απαγορευμένα φάρμακα για να πετύχω. Αν όμως, όντας καλός στον αθλητισμό και πιθανά κάνοντας πρωταθλητισμό, είχα προτεραιότητα την εξασφάλιση της καριέρας μου μέσα από τις σπουδές και την εργασία μου, θα θεωρούσα τον αθλητισμό - πρωταθλητισμό σαν κάτι δεύτερο, αφού την επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση θα μου την πρόσφερε κάτι άλλο εκτός του αθλητισμού.
Δεν έχω μπορέσει να βρω τόσα χρόνια κάτι άλλο πιο πειστικό, πιο αποτρεπτικό και πιο σοβαρό από την προσπάθεια να είναι ο αθλητισμός - πρωταθλητισμός δεύτερη ή και τρίτη προτεραιότητα στα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον πρωταθλητισμό. Δεν ξέρω ποιος είναι ο πιο αποδοτικός τρόπος καταπολέμησης του φαινομένου του ντόπινγκ. Και να σας πω και κάτι άλλο: δεν με ενοχλεί ούτε η πιθανή βλάβη στην υγεία (αυτή μπορεί, αν προσέχεις, να μην προκύψει ποτέ). Με ενοχλεί ότι οι πρωταθλητές, κατά κύριο λόγο ως προσωπικότητες, είναι παραδείγματα προς αποφυγή για τη νεολαία (μιλώ για την πλειονότητα και όχι για τις εξαιρέσεις): ατελείς προσωπικότητες, με φοβερή μονομανία σε πρότυπα και αξιακό σύστημα που μπάζει από χίλιες μεριές. Και αυτό γιατί παράγονται από ένα σύστημα που μόλις περιγράψαμε. Εχω στο γραφείο μου μια συνέντευξη του φίλου μου Γιώργου Μαυρωτά στον «Ελεύθερο Τύπο» πριν από δύο χρόνια (ο Γ. Μαυρωτάς ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας πόλο με συμμετοχή σε 5, αν θυμάμαι καλά, Ολυμπιάδες). Λέει κάπου ότι στον αθλητισμό αξίζει να πιστέψεις ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Οσο και αν δεν είναι δημοφιλής η άποψή του, εγώ από την πολυετή ενασχόλησή μου με τον αθλητισμό δεν νομίζω ότι βελτίωσε τον χαρακτήρα μου, απλά τον αποκάλυψε.
Και μια πρόταση για ένα πείραμα. Για σκεφτείτε, κύριε υπουργέ, να μπορούσατε να τοποθετήσετε σε όλα τα πρακτορεία ΠΡΟ-ΠΟ της χώρας αντί τη φωτογραφία του καθ' όλα άξιου Κεντέρη, τη φωτογραφία ενός άγνωστου 50άρη που τερματίζει τον Μαραθώνιο της Αθήνας σε 4 ώρες (σχεδόν 2 ώρες πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ). Είπατε τίποτα";

Ο Δ. Κουρέτας είναι Καθηγητής στο τμήμα Βιοχημείας-Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

ΤΟ ΕΥΡΩΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΠΑΙΤΕΙ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ - ΙΚΑ;

Μ' αφορμή την πρόσφατη απόφαση του ευρωδιακστηρίου για την εξίσωση των ορίων ηλικιας ανδρών γυναικών, φαίνεται πως επιχειρείται παράλληλα το άνοιγμα του ασφαλιστικού για τους εγαζόμενους του δημοσίου.
Κάποιοι (που συχνά δίνουν τον τόνο στην κυβέρνηση για τις όποιες αντεργατικές πολιτικές), άρχισαν τα όργανα, για να δουν ποιός είναι διατεθιμένος να χορέψει.
Σύμφωνα με άρθρο (απόπειρα ερμηνείας της πιο πάνω δικαστικής απόφασης) του Πλάτωνα Τήνιου (Οικονομολόγου, επίκουρου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Πειραιά): "το Ευρωδικαστήριο δεν αμφισβήτησε τις διαφοροποιήσεις ανδρών και γυναικών στη συνταξιοδότηση. Αμφισβήτησε ότι μπορεί να έχουμε μια κοινωνική πολιτική για τους Δημοσίους Υπαλλήλους και μια άλλη κοινωνική πολιτική για τους υπόλοιπους. Κάτι που ισχύει για κάποιους και όχι για όλους δεν μπορεί να είναι κοινωνική πολιτική. Επιγραμματικά, το Ευρωδικαστήριο δεν απαιτεί την εξομοίωση ανδρών και γυναικών στις συντάξεις. Απαιτεί : Την εξομοίωση του Δημοσίου με το ΙΚΑ", και καταλήγει: "Να παραδεχτούμε, επιτέλους, ότι πρέπει να μπει μια τάξη στις συντάξεις στο Δημόσιο". Στη συνέχεια υποδεικνύει τρόπους ξεπεράσματος των "τεχνικών προβλημάτων", με απώτερο αλλά εμφανή από τώρα στόχο την προς τα κάτω εξομοίωση.
Πρέπει να ομολογήσουμε πως ο κύριος καθηγητής είναι πιο κομψός από τον κο Μάνο που δήλωνε (Καθημερινή 18/11/07) : "Να διακοπεί κάθε συζήτηση για περισσότερη ευελιξία στον ιδιωτικό τομέα έως ότου υπάρξει μεγαλύτερη ευελιξία στον δημόσιο τομέα".
Τα όργανα λοιπόν άρχισαν και μετά τις ευρωεκλογές θα παίζουν δυνατά. Ποιός/α Θέλει να χορέψει πρώτος/η;

ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ

Αγαπητοί φίλοι,

Πάνε ήδη τρεις μήνες από τότε που η συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβαδέχτηκε αποτρόπαια δολοφονική επίθεση με βιτριόλι. Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται ακόμα και η υγεία της αποκαθίσταται με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, κυρίως χάρη στο τεράστιο ψυχικό της σθένος. Στις 25 Μαρτίου μάλιστα, υποβλήθηκε σε τριπλή εγχείρηση γιά την αποκατάσταση του οισοφάγου ο οποίος είχε καταστραφεί από το βιτριόλι, ώστε να μπορεί πλέον να σιτίζεται φυσιολογικά. Ωστόσο, η υπόθεση δεν έχει ακόμα διελευκανθεί, οι αρχές δεν παρουσιάζουν τίποτα καινούργιο και γενικά δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια θετική εξέλιξη σχετικά με τον εντοπισμό των ηθικών και φυσικών αυτουργών. Το ελληνικό τμήματης Διεθνούς Αμνηστίας του οποίου είμαι μέλος κατάφερε να περάσει την υπόθεση της Κωνσταντίνας ως international petition (τόσο φριχτή ήταν...). Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης. Γι' αυτό σας παρακαλώ, δώστε ένα λεπτό από το χρόνο σας και επισκεφτείτε το site μας, στο σύνδεσμο http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm για να υπογράψετε.
Προτρέψτε και τους φίλους σας να το κάνουν, διαδώστε το. Είναι πολύ σημαντικό να μαζέψουμε τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία που θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

Πολλά ευχαριστώ

Αλίκη Βασώνη

ΜΑΖΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Μαζική ήταν η συμμετοχή στη χθεσινή εικοσιτετράωρη απεργία, καθώς εκτιμάται πως 10-15 χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν στο κέντρο της Αθήνας. Ισχυρή η παρουσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ενώ σε ποσοσστό 90% συμμετείχαν οι εργαζόμενοι στα μεγάλα εργοστάσια της χώρας και στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Κεντρικό αίτημα η προστασία της απασχόλησης.
Η διαδήλωση είχε αφετηρία το Πεδίον του Άρεως και κατέληξε στη Βουλή με πολλές συμβολικές στάσεις σε υπουργεία. Έξω από το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων οι διαδηλωτές έριξαν αυγά. Στη Θεσσαλονίκη, με μαζική προσέλευση πραγματοποιήθηκαν επίσης οι απεργιακές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Οι συνδικαλιστές δήλωσαν αποφασισμένοι να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις, κατηγορώντας κυβέρνηση και εργοδότες ότι θέλουν να επιρρίψουν στους εργαζόμενους τα βάρη της οικονομικής κρίσης. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ κάλεσε τους εργαζόμενους να εμποδίσουν τις απολύσεις και να στήσουν μπλόκο στις διαθεσιμότητες και στις υποχρεωτικές άδειες, ενώ τόνισε ότι οι άδικες πολιτικές όταν δεν αλλάζουν ανατρέπονται. Ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ από την άλλη μεριά, κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση καταργεί όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο, επισημαίνοντας ότι τουλάχιστον 150.000 εργάζονται με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών στο Δημόσιο. Στάση εργασίας πραγματοποίησαν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ενώ κλειστές παρέμειναν πολλές τράπεζες και σχολεία, την ίδια στιγμή που υπουργεία, δημόσιες υπηρεσίες και νοσοκομεία υπολειτούργησαν. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας προέβησαν σε τετράωρη στάση εργασίας με αποτέλεσμα να πραγματοποιούνται μόνο πτήσεις εκτάκτου ανάγκης. Στο μεταξύ, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΓΣΕΕ για τον μήνα Μάρτιο, παρατηρείται αύξηση των απολύσεων αλλά και της ελαστικοποίησης της απασχόλησης, με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Το Μάρτιο μόνο έγιναν 4.019 απολύσεις, ενώ, αναγγέλθηκαν άλλες 398 διαθεσιμότητες, την ίδια στιγμή που 18 επιχειρήσεις προσέφυγαν σε ελαστικές μορφές εργασίας για 3.500 εργαζόμενους.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ -ΕΠΕΤΕΙΑΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ 20 χρόνια ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ

Μουσική για χορό

Από το Μπαρόκ μέχρι σήμερα

4/4, ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ

ΝΑΤΟ: ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! 60 χρόνια, αρκετά!

Το ΝΑΤΟ να διαλυθεί

Οι βάσεις να κλείσουν

Λεφτά για το λαό και όχι για όπλα

Το ΝΑΤΟ είναι μηχανή πολέμου και εργαλείο επιβολής των συμφερόντων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και των διεθνούς ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο. Η ακόμη στενότερη σύμπλευση της Ε.Ε. με την πολιτική του ευρωατλαντισμού και η πλήρης πρόσδεση της ευρωπαϊκής «ασφάλειας» με τα νατοϊκά συμφέροντα, που θα επιχειρηθεί κατά τη διάρκεια της Συνόδου του ΝΑΤΟ στο Στρασβούργο, από 1 ως 5 Απριλίου 2009, αποτελεί επιλογή υψηλού κινδύνου για τους λαούς της Ευρώπης.

Η επέκταση του ΝΑΤΟ και η εγκατάσταση νέων βάσεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη δεν υπηρετούν την ασφάλεια της ηπείρου, αλλά τον πόλεμο. Οι βάσεις πρέπει να κλείσουν, το ΝΑΤΟ να διαλυθεί. Η Ελλάδα να αποχωρήσει από την επιθετική Ατλαντική Συμμαχία. Απαιτούμε την επιστροφή των ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων από τρίτες χώρες, την απαγόρευση, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, της αποστολής στρατευμάτων εκτός συνόρων. Να τερματιστεί η στρατιωτική κατοχή στο Ιράκ, να αποσυρθούν όλα τα ξένα στρατεύματα από το Αφγανιστάν, να πάψουν οι απειλές ενάντια στο Ιράν.
Χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή πολιτική ειρήνης και αλληλεγγύης που θα βασίζεται στη μείωση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών. Υποστηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα φιλειρηνικά κινήματα στην Πολωνία και την Τσεχία, ενάντια στην εγκατάσταση του αντιπυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ στο έδαφος των χωρών τους.

• Στις 4 Απρίλη διαδηλώνουμε σε όλη την Ελλάδα κατά του ΝΑΤΟ και για το κλείσιμο των βάσεων. Δίνουμε ραντεβού:
• Στην Αθήνα, 11.00 στα Προπύλαια για πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ
• Στον Τύρναβο, 11.00, στην Πλατεία Τυρνάβου, για πορεία στο νατοϊκό στρατόπεδο
• Στην Πρέβεζα, 11.00 για αποκλεισμό της βάσης του Ακτίου και στις 13.00 στην πλατεία Ανδρούτσου για πορεία στην πόλη της Πρέβεζας.
• Στα Χανιά, στις 12.00, στην πλατεία αγοράς για πορεία στην πόλη των Χανίων και στις 14.00 για αποκλεισμό της βάσης της Σούδας.

ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ;

Σύμφωνα με πληροφορίες της ΑΔΕΔΥ τη Δευτέρα 30 Μαρτίου κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου του στο Ταμείο Πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων τέθηκε θέμα από την κυβερνητική πλειοψηφία για την επιβολή μιας έκτακτης εισφοράς, ίσης με το μισό μισθό από κάθε δημόσιο υπάλληλο προκειμένου να εισπραχθεί άμεσα το ποσό των 256 εκατ. Ευρώ, που θα επιτρέψει την προσωρινή άρση του οικονομικού αδιεξόδου το οποίο εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το ταμείο, με το συσσωρευμένο έλλειμμα των 650 εκατ. ευρώ. Το ποσό φαίνεται πως μεθοδεύεται να εισπραχθεί μέχρι και σε 36 δόσεις. Άλλη πρόταση αφορούσε στην καθιέρωση μιας νέας κράτησης της τάξης του 2% στο σύνολο των βοηθημάτων τα οποία λαμβάνουν οι υπάλληλοι του Δημοσίου.
Εμείς πληρώνουμε κανονικά τις εισφορές και τη συμμετοχή μας, ας πληρώσουν τώρα αυτοί που με τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, το χρηματιστήριο και τα δομημένα ομόλογα οδήγησαν το ταμείο μας σ’ αυτή την αδιέξοδη κατάσταση:

• επιστρέφοντας όλα τα οφειλόμενα στα ασφαλιστικά ταμεία και
• επιχορηγώντας άμεσα και ουσιαστικά τον ΟΠΑΔ και το ΤΠΔΥ.

ΚΑΨΑΝΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ

Σπείρανε φόβο και καταστροφή...
Θα θερίσουν οργή και αποφασιστικότητα
Οι κάτοικοι των χωριών της Γκιώνας θα συγκεντρωθούν στις 11 το πρωί της ερχόμενης Κυριακής στην Καλοσκοπή Γραβιάς
Αγανακτισμένοι είναι οι κάτοικοι των χωριών της Γκιώνας από την καταστροφομανία των κερδοσκόπων, που την περασμένη Δευτέρα το πρωί κάψανε ολοσχερώς το σπίτι του αείμνηστου Φοίβου Ταξιάρχη, για να εκφοβίσουν και να εκδικηθούν τον γιό του Στέφανο Κόλλια και τους ενεργούς υπερασπιστές του περιβάλλοντος του βουνού.
Ο Στέφανος μαζί με άλλους κατοίκους της Καλοσκοπής και των άλλων χωριών, τόλμησαν να εκφράσουν άποψη για τις καταστροφές, που ασύδοτα επιφέρουν στο φυσικό πλούτο του βουνού οι κερδοσκοπικές εταιρίες. Και να δημιουργήσουν την «Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας».
Στοχοποιούνται οι υπερασπιστές της Γκιώνας, για να μπορέσουν άνετα να αυξήσουν τα κέρδη τους ρίχνοντας τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους, στο περιβάλλον και εφαρμόζοντας το διαίρει και βασίλευε.
Όμως οι κάτοικοι των χωριών της Γκιώνας έχουν διαφορετική άποψη. Μια βουβή οργή έχει ήδη ξεσπάσει, που θα γίνει αγανάκτηση και ο αγώνας θα συνεχιστεί με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Γι αυτό την ερχόμενη Κυριακή 5 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 11 το πρωί στην Καλοσκοπή*, όπου θα αποφασιστούν και οι επόμενες ενέργειες.
Ταυτόχρονα ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης στον Στέφανο Κόλλια αναπτύχθηκε, με απόφαση να χτιστεί ξανά το πατρογονικό σπίτι, πολύ καλύτερο και δυνατότερο από το παλιό. Για το λόγο αυτό καλούνται όσοι μπορούν να προσφέρουν εθελοντική εργασία να τον ενημερώσουν. Επίσης όσοι θέλουν να στείλουν οικονομική ενίσχυση να βάλλουν χρήματα στον συνημμένο λογαριασμό της οικογένειας Κόλλια.
Γκιώνα, 2 Απριλίου 2009
Η Κίνηση για τη Σωτηρία της Γκιώνας
Φωτογραφίες: φωτο-1, φωτο-2, φωτο-3, φωτο-4, φωτο-5

Ο ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ ΣΤΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑ

Το νέο του βιβλίο «Η εξέλιξη των θεωριών της φυσικής»
θα παρουσιάσει ο Ευτύχης Μπιτσάκης και θα μιλήσει με θέμα:
«Το πρόβλημα της επιστημονικής Αλήθειας».
Δευτέρα 6 Απριλίου 2009, ώρα 8.15 μ.μ.
στο χώρο του βιβλιοπωλρείου ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ,
Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49 στη Λιβαδειά.

Ποιός είναι ο Ε. Μπιτσάκης:
Ο Ευτύχης Ι. Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 στο χωριό Κάδρος της Κρήτης. Σπούδασε χημεία στην Αθήνα και κατόπιν στο Παρίσι, θεωρητική φυσική και φιλοσοσφία, αναγορευόμενος Διδάκτορας "επικρατείας" της Γαλλίας. Δίδαξε για πολλά χρόνια, συνακόλουθα, μαθηματικά, φιλοσοφία των επιστημών στα Πανεπιστήμια του Παρισιού XI και VIII, ωστόσο το 1981 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στην έδρα της φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ενώ κατά το παρελθόν, ως υφηγητής θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δίδαξε για έξι χρόνια φιλοσοφία των επιστημών. Τα κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντά του στρέφονται γύρω από τη φιλοσοφία των επιστημών, και ιδιαίτερα τα εννοιολογικά θεμέλια της Μικροφυσικής, καθώς επίσης και τη Θεωρία του Είναι, τη Γνωσιοθεωρία και τη Φιλοσοσφική Ανθρωπολογία - τομείς όπου εξάλλου συνεισέφερε δημοσιεύοντας και μια δωδεκάδα περίπου σχετικών βιβλίων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, συνεργαζόμενος με δεκάδες διεθνή περιοδικά και μεταφράζοντας μερικά από τα διαπρεπέστερα έργα αναφοράς στην ελληνική. Ο συγγραφέας από τα μαθητικά του ακόμα χρόνια εντάχθηκε στο αριτερό κίνημα, αναπτύσοοντας μια πολύπλευρη κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα.

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ;

Ο Πέτρος Ευθυμίου εύστοχα (και προφητικά για τον ίδιο) το 1988 σε έντυπο της ΟΛΜΕ σημείωνε: "ποτέ δεν υπήρξε εποχή στην ελληνική κοινωνία που ο ρόλος του εκπαιδευτικού ως κοινωνικού πρότυπου να έχει εξαφανιστεί, να έχει υποβαθμιστεί η κοινωνική του παρουσία όχι μόνο ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης του εκπαιδευτικού έργου, αλλά και ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης του ρόλου του κρατικού υπαλλήλου, ο οποίος συντριπτικά του αναγνωρίζεται, οικονομικά του αποδίδεται και ιδεολογικά του προσάπτεται".
Πάνε είκοσι ένα χρόνια από τότε, άλλαξαν πέντε κυβερνήσεις και μια ντουζίνα υπουργοί (μεταξύ τους και ο Ευθυμίου) κι όλοι τους φρόντισαν να μην τον διαψεύσουν, για πόσο ακόμα θα τους το επιτρέπουμε;